Të Kuptojmë Islamin

Çfare do te thote fjala 'ISLAM'? Fjala 'Islam' do te thote paqe dhe nenshtrim. Paqa nenkupton te qenurit ne paqe me veten dhe me çdo gje perreth, ndersa nenshtrimi nenkupton zbatimin e urdhrave te Zotit. Nje kuptim me i gjere i fjales 'Islam' do te ishte: Te arrish paqe duke iu nenshtruar urdhrit te Zotit. Islami eshte nje mënyrë jetese qe ka si domethenie te sjellurit e moralshem.  Kush eshte Allahu? Allah eshte fjala Arabe per Zotin. Allahu nuk eshte vetem Zot i Muslimaneve; Allahu eshte Zoti i gjithe krijesave; Ai eshte Krijuesi dhe Furnizuesi i gjithe gjallesave. Fjala 'Allah' nuk ka gjini apo shumës (ndryshe nga fjala 'Zot' që ka gjini edhe shumës). Eshte interesant të theksohet se fjala 'Allah' është emri i Zotit në gjuhën Aramaike (gjuha e Isait / Jezusit as). Njëherë bashkëkohësit e tij e pyetën Profetin Muhamed (as) për Zotin. Përgjigja erdhi direkt nga Zoti në formën e një Sureje / Kapitulli të shkurtër në Kur'an, e cila konsiderohet si motoja e monoteizmit (besimit ne nje Zot te vetem). "Thuaj: Ai është Allahu, Një dhe i Vetëm! Allahu është mbështetja (Atij i mbështetet çdo krijesë). As s’ka lindur kë, as nuk është i lindur. Dhe Atij askush nuk i është i barabartë." (Kur'an, 112:1-4) Kush eshte Musliman? Fjala "Musliman" i referohet atij qe i nenshtrohet urdhrave te Zotit. Kjo behet duke deklaruar "La ilahe il-lallah, Muhammeden resulullah.  (Nuk ka zot tjeter perveç Allahut, dhe Muhamedi eshte i Derguari i Tij)". Pra çdo njeri qe me deshire i nenshtrohet vullnetit te Zotit eshte Musliman. Kjo eshte arsyeja qe gjithe profetet qe kane ardhur para Muhamedit (as) konsiderohen Muslimane. Keshtu per Ibrahimin, profetin e derguar para Musait dhe Jezusit/Isait, ne Kur'an thuhet: "Ibrahimi nuk ka qenë as jehudi, as i krishterë, por ai ishte Musliman..." (Kur'an, 3:67) sepse ai iu nenshtrua urdhrit te Zotit. Kush eshte Muhamedi? Muhamedi (Paqja qofte mbi te) u lind ne nje fis te nderuar ne Meke, Arabi, ne vitin 570 (era jone). Parardhesit e tij shkojne deri tek familja e profetit Ismail, bir i profetit Ibrahim. Babai nderroi jete para lindjes se tij, kurse nena vdiq kur Muhamedi ishte 6-vjeçar. Keshtu Muhamedi u rrit fillimisht nen perkujdesjen e kujdestares se tij, siç ishte zakon ne ate kohe, e pastaj nga gjyshi dhe xhaxhai i tij. Ne moshe te re, Muhamedi u be i njohur per te qenurit i drejte dhe per meditimet e shpeshta. Ne moshen 40-vjeçare atij iu dha profetesia kur engjulli Xhebrail iu paraqit ne shpellen Hira. Shpallja qe i erdhi profetit gjate nje periudhe 23-vjeçare u mblodh ne formen e nje libri - Kur'ani - liber qe Muslimanet e konsiderojne si fjalen perfundimtare prej Zotit. Kur'ani eshte ruajtur i pandryshuar ne formen e tij origjinale. A e adhurojne Muslimanet profetin Muhamed? Pergjigja eshte JO. Muslimanet nuk adhurojne profetin Muhamed apo ndonje profet tjeter. Muslimanet i besojne te gjithe profetet perfshire Ademin, Nuhun, Ibrahimin, Dautin, Sulejmanin, Musain dhe Isain/Jezusin. Muslimanet besojne se Muhamedi eshte vula e gjithe profeteve. Muslimanet besojne se adhurimi eshte vetem per Zotin - Allahun e Madheruar, dhe jo per ndonje qenie njerezore. Çfare mendojne Muslimanet per Jezusin (Isain)? Muslimanet e vleresojne shume larte Jezusin (Isain) dhe nenen e tij Marien (Merjemen). Kur'ani na tregon se Jezusi ishte frut i nje lindje te mrekullueshme pa baba. "Vërtet, çështja e Isait (i lindur pa baba) te Allahu është sikurse çështja e Ademit. Allahu e krijoi atë (Ademin) nga dheu, pastaj atij i tha “Bëhu!” e ai u bë." (Kur'an, 3:59). Si profet qe ishte, Jezusit iu dhane shume mrekullira. Nje nga keto ishte se ai foli si femije shpejt pas lindjes ne mbrojtje te nderit te nenes se vet. Zoti i dha atij mundesi  te sheroje te verbrin dhe te semurin, te ngjalle te vdekurin, etj. Keto mrekullira iu dhane atij nga Zoti per ta dalluar ate si profet. Sipas Kur'anit, Jezusi nuk u kryqezua por u ngrit ne qiell (Kur'an, Sure Merjem). Çfarë është Kur'ani? Kur'ani është rekord/dokument ekzakt i fjalëve të shpallura nga Zoti përmes engjullit Xhebrail  tek Profeti Muhamed (as). U memorizua nga Muhamedi dhe pastaj iu diktua shokëve te tij, dhe këto fjalë u shkruan nga shkrues profesionalë të kohës duke e verifikuar me Profetin gjatë jetës së tij. As edhe një gërmë nuk ka ndryshuar në të 114 kapitujt e tij apo Suret, duke e bërë kështu Kur'anin një tekst unikal dhe të mrekullueshëm që iu shpall Muhamedit 14 shekuj më parë. Kur'ani - Fjala e fundit e shpallur nga Zoti - është burimi kryesor i besimit dhe jetesës për çdo Musliman. Në të trajtohen gjithë çeshtjet që na interesojnë neve si qenie njerëzore: urtësia, rregulli, adhurimi dhe ligji, por tema bazë e Kur'anit është marëdhënia e Zotit me krijesat e Tij. Në të njëjtën kohë Kur'ani na ofron udhëzim për të ndërtuar një shoqëri të drejtë, për sjellje korrekte me njerëzit dhe për një sistem të ndershëm ekonomik. Cili eshte qellimi i te adhuruarit ne Islam? Qellimi i te adhuruarit ne Islam eshte te jesh i vetedijshem & i ndergjegjshem per ekzistencen e Zotit. Ndaj adhurimi, qofte falja / namazi, agjerimi, bamiresia, etj jane menyra per te arritur vetedijen e Zotit. Kur dikush behet i vetedijshem per Zotin, ai eshte ne nje pozite me te mire per te marre shperblimet e Zotit ne kete bote dhe ne Ahiret (bota tjeter). A besojne Muslimanet ne jeten tjeter (Ahiretin)? Zoti eshte i Drejte dhe e manifeston drejtesine e Tij. Ai ka vendosur nje sistem pergjegjshmerie. Ata qe bejne pune te mira do te shperblehen, ndersa ata qe punojne keq do te ndershkohen ne perputhje me to. Zoti ka krijuar Xhenetin (Parajsen) dhe Xhehenemin (Ferrin) dhe ka kritere pranime per te dyja keto. Muslimanet besojne se jeta e tanishme eshte e perkohshme; eshte nje test te cilin nese e kalojme me sukses do te na jepet nje jete me kenaqesira te perhershme ne shoqerine e njerezve te mire ne Xhenet.  A ka ndonje kod te veçante per veshjen e Muslimaneve? Ne Islam theksohet modestia. Njeriu nuk duhet te shikohet si objekt seksual. Si per burrat dhe per grate rrobat duhet te mos jene shume te holla (te tejdukshme) ose shume te ngushta dmth te mos tregohen format e trupit. Per gruan veshja duhet te mbuloje gjithe trupin e saj me perjashtim te duarve dhe fytyres. Cilat gjera jane te ndaluara ne ushqim ne Islam? Ne Kur'an i eshte thene Muslimaneve te mos hane mishin e derrit dhe produktet e tij, mishin e kafsheve te ngordhura apo te kafsheve te tjera mishngrenese, si dhe te mos pine gjak dhe pijet alkoolike. A jane grate te shtypura ne Islam? JO. Perkundrazi, Islami e ngriti statusin e grave 1400 vite me pare duke iu dhene atyre te drejten per te kerkuar divorc, te drejten e pavaresise dhe mbeshtetjes financiare, e te gjitha keto kur ne pjesen tjeter te botes grate nuk i kishin keto te drejta. Grate jane te barabarta me burrin ne te gjitha aktet e devocionit fetar. Islami e lejon gruan te mbaje emrin e familjes se saj pas martese, te menaxhoje te ardhurat e saj si te deshiroje. Nuk eshte Islami qe i mban grate e shtypura, edhe pse ka disa burra Muslimane qe veprojne ashtu per shkaqe te kulturave lokale dhe injorances fetare. Burrat profeti Muhamed as i keshillonte: "me i miri nder jush eshte ai qe eshte me i miri per gruan e vet." (Tirmidhiu)

                                                                                                                Porositë më madhështore ne Kuran

    Frikësojuni Allahut o muslimanë e tregohuni të devotshëm ndaj Tij ashtu siç tregohet i devotshëm ai që e di se Allahu e dëgjon, e shikon, e di të fshehtën dhe të dukshmen dhe e shpërblen për punën e tij në dynja dhe Ahiret.

   O robërit e Allahut! Porosia më e madhe është porosia e Allahut, pastaj porosia e të Dërguarit të Tij e pastaj porosia e robërve të mirë të Allahut. Me porositë dhe këshillat e Allahut ngjallen zemrat, pastrohen veprat, duke punuar sipas tyre njeriu lartësohet, jeta rregullohet me to dhe shtohet shpërblimi në banesën e përhershme. Porositë më madhështore në Kur`an janë tre ajete në suren El-En`am: (ky është komentimi i ajeteve)

“Thuaj: Ejani t’ju lexoj atë që me të vërtetë ju ndaloi Zoti juaj; të mos i shoqëroni Atij asnjë send, të silleni mirë me prindërit, të mos i vrisni fëmijët tuaj për shkak të varfërisë, sepse Ne ju ushqejmë juve dhe ata, të mos u afroheni veprave të shëmtuara të hapta apo të fshehta qofshin, mos e vrisni atë që e ndaloi All-llahu, përveçse me të drejtë. Këto janë porositë e Tij, kështu që të mendoni thellë.

 Mos iu afroni pasurisë së jetimit (mund t’i afroheni) vetëm në mënyrën më të mirë, derisa ai të arrijë pjekurinë, zbatoni me drejtësi masën dhe peshojën, Ne nuk ngarkojmë asnjë njeri përtej mundësive të tij. Kur të flisni (të dëshmoni), duhet të jeni të drejtë edhe nëse është çështja për (kundër) të afërmit, dhe zotimin e dhënë All-llahut plotësojeni. Këto janë ato me ç`ka Ai ju porosit kështu që të përkujtoni. Dhe me të vërtetë kjo është rruga (feja) Ime e drejtë (që e caktova për ju), prandaj pasojeni atë e mos ndiqni rrugë të tjera e t’ju ndajnë nga rruga e Tij. Këto janë porositë e Tij për ju, me shpresë se do të tregoheni të devotshëm.” (El-En`am: 151-153)

   Ato tre ajete Allahu i zbriti pas ajeteve tek të cilat përmendi rrugën e humbjes që ndiqnin idhujtarët arab, përrallat e tyre dhe gënjeshtrat që shpiknin për Allahun në lidhje me ndalimin e ngrënies së mishit të disa kafshëve, të mbjellave dhe frutave.

   Ajeti i parë flet për teuhidin, parimin madhështor tek i cili kthehen të gjitha urdhërat dhe ndalesat e tek ai bazohen sheriatet e të gjitha feve. Pa teuhidin nuk bën dobi asnjë vepër. Në këtë ajet flitet për ndalimin e të gjitha llojeve të shirkut i cili është gjynahu të cilin nuk ia fal Allahu atij që vdes në të. Ajeti porosit për respektimin e prindërve që janë baza e familjes, prehri ku rriten brezat dhe bërthamat e shoqërisë. Ajeti ndalon padrejtësinë ndaj foshnjave dhe kujdeset për të drejtën e tyre sepse fëmijët janë forca e umetit. Ajeti ndalon nga veprat e shthurura qofshin ato të shfaqura apo të fshehta që të përhapet pastërtia, dhe morali i lartë, të mbrohet e mira dhe të varroset e keqja, të mbrohet nderi dhe të drejtat. Ajeti flet për ndalimin e vrasjes padrejtësisht të dikujt që shoqëria islame të largohet nga shkatërrimi që sjellin luftërat dhe kryengritjet.

   “Thuaj: Ejani t’ju lexoj atë që me të vërtetë ju ndaloi Zoti juaj:” Ejani e drejtohuni këndej që t`ju tregoj dhe t`ju lajmëroj për ato që me të vërtetë ju ka ndaluar Zoti juaj e jo për hamendje përkundrazi ju lajmëroj për shpalljen që zbret nga Zoti juaj dhe urdhërin prej Tij. “të mos i shoqëroni Atij asnjë send” mos të lusni përveç Zotit tuaj askënd në qiell apo në tokë. Allahu i madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) “Dhe (mua më shpallet) me të vërtetë xhamitë janë veçant për të adhuruar All-llahun, e mos adhuroni në to askënd tjetër me All-llahun!” (El-Xhinn: 18) Mos i shoqëroni Atij askënd në lutjen që është adhurim dhe as në lutjet e tjera, as në therjen e kurbanit e as në premtime, as në kërkimin e mbrojtjes e as në kërkimin e ndihmës, as në mbështetje, shpresë, frikë dhe tavaf në shtëpi tjetër përveç shtëpisë së Tij (Ka`bes), as në frikërespekt, sexhde, ruku, dashuri dhe madhërim, përkundrazi adhurojeni Zotin tuaj të vetëm me të gjitha llojet e adhurimit e duke iu larguar të gjitha llojeve të shirkut.

   Ky ajet urdhëron për të gjitha llojet e adhurimit të Allahut ashtu siç tregohet edhe në shumë ajete të tjera. Muhammedi sal-lallahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kush vdes duke mos i bërë shirk Allahut, hyn në Xhennet.” Transmetoi Muslimi.

   “të silleni mirë me prindërit” Pra ju ndaloi juve kundërshtimin e tyre dhe ju porositi që të tregoheni bamirës ndaj tyre, e bamirësia ndaj tyre tregohet me bindjen ndaj tyre aty ku nuk ka kundërshtim të Allahut, tregohet duke i nderuar ata, duke i bërë të ndihen të gëzuar, mëshirimi dhe butësia me ta, veprimi i gjithçkaje që i rregullon ata, biseda e mirë me ta, lutja për ta kur janë gjallë dhe pasi të vdesin, tu dhurosh atyre vepra të mira pasi të kenë vdekur, mbajtja e lidhjeve me të afërmit dhe miqtë e tyre pasi ata të kenë vdekur.

   “të mos i vrisni fëmijët tuaj për shkak të varfërisë, sepse Ne ju ushqejmë juve dhe ata” Disa prej idhujtarëve arab i vrisnin vajzat e porsalindura nga frika e turpit, disa të tjerë vrisnin djalin e porsalindur nga frika e varfërisë prandaj Allahu i Madhëruar i ndaloi nga ky zakon i keq dhe i lajmëroi se Ai është përgjegjës për rizkun e fëmijëve dhe baballarëve. Në këtë ndalesë përfshihet edhe dështimi i qëllimshëm i fëmijës nga frika e varfërisë ose përdorimi i tabletave kundër shtatzanisë, por nëse ka ndonjë domosdoshmëri lejohet përdorimi i tyre për aq sa e kërkon kjo domosdoshmëri si në rastin kur gruaja nuk mund ta mbajë dot shtatzaninë për ndonjë shkak shëndetësor apo kur shtatzania e njëpasnjëshme dëmton fëmijën e lindur më parë.

   “të mos u afroheni veprave të shëmtuara të hapta apo të fshehta qofshin” atyre veprave që janë të shpifura dhe shumë të këqija sipas llogjikës dhe natyrshmërisë së njeriut e për ndalimin e të cilave kanë qenë të një mendimi të gjitha fetë qiellore. Allahu i Madhëruar i ka cilësuar disa nga këto vepra. “Mos iu afroni imoralitetit (zinasë) se ajo është një vepër e shëmtuar dhe rrugë e keqe.” (El-Isra: 32) “Përkujto kur popullit të vet Luti i tha: A punoni të shëmtuaren, që asnjë nga popujt e botës nuk e bëri para jush.” (El-A`raf: 80) Muhammedi sal-lallahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “I mallkuar është ai që vepron veprën e popullit të Lutit, i mallkuar është ai që vepron veprën e popullit të Lutit, i mallkuar është ai që vepron veprën e popullit të Lutit.”

   Por të shëmtuara quhen edhe të gjitha gjynahet e tjera dhe ndalimi nga afrimi tek këto vepra është ndalim më i plotë sesa ndalimi nga veprimi i tyre. Ndalimi nga afrimi tek një gjynah është ndalim nga shkaqet dhe rrugët që të çojnë tek ai gjynah, është ndalim nga kënaqja me imagjinimin e atij gjunahu sepse vetja njerëzore mund të mashtrohet nga gjynahet prandaj Sheriati ndaloi veçimin me një grua të huaj dhe bisedat me gratë.

   “të hapta apo të fshehta qofshin” Pra Allahu ndaloi të gjitha gjynahet që bëhen haptazi ose fshehtas, ato gjynahe që kryhen me gjymtyrë e janë të dukshme dhe ato gjynahe që janë të fshehta në zemër si mendjemadhësia, smira, mashtrimi, hipokrizia si dhe urrejtja e asaj që do Allahu dhe dashuria e asaj që e urren Allahu.

   “mos e vrisni atë që e ndaloi All-llahu, përveçse me të drejtë” Allahu ka ndaluar vrasjen e muslimanit, të jobesimtarit të cilit i është dhënë besa nga prijësi musliman dhe jobesimtarit që nuk lufton kundër muslimanëve. Transmeton Buhariu dhe Muslimi se Muhammedi sal-lallahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Nuk lejohet gjaku (vrasja) i muslimanit përveç tre rasteve: I martuari që bën imoralitet, ai që vret dikë dhe ai që e lë fenë e tij dhe ndahet nga xhemati.” “Kush vret një muahed (jobesimtar të cilit i është dhënë besa nga prijësi musliman) nuk do ta ndiejë erën e Xhennetit.” “Muslimani vazhdon të jetë i lirë në fenë e tij përderisa nuk ka derdhur gjak të ndaluar, e nëse e bën këtë do të zihet ngushtë.”

    “Këto janë porositë e Tij” Premtim mes jush për ato që ju lexoi dhe ju urdhëroi që t`i mësoni dhe të punoni sipas tyre. “kështu që të mendoni thellë.” E të dalloni se kush është e dobishmja dhe kush është e mira e të veproni atë që është e mirë e të largoheni nga ajo që është e keqe. E keqja e këtyre veprave të ndaluara njihet nga llogjika nëse thellohesh në to, ndërsa Sheriati sqaroi me hollësi të këqijat e këtyre veprave të ndaluara. Ai që mendja e tij e largon nga këto vepra të ndaluara, me të vërtetë që është i llogjikshëm ndërsa ai që mendja e tij nuk e largon nga këto vepra të ndaluara është mendjelehti që nuk ka llogjikë. E kush mund të jetë më i shëmtuar dhe gjynah më i madh sesa shirku, mosrespektimi i prindërve, veprat e shëmtuara dhe vrasja e atij që e ka ndaluar Allahu.

   Ajeti i dytë flet për mëshirimin, ndihmesën dhe kujdesin shoqëror mes muslimanëve dhe kujdesin për të dobëtit dhe të pamundurit. Ajeti gjithashtu ndalon shkeljen e të drejtave, urdhëron për plotësimin e marrdhënieve mes njerëzve, drejtësinë në shkëmbimin e sendeve pa e tepruar dhe pa pakësuar gjë, ndalon nga zullumi dhe padrejtësia në gjykim, dëshmi dhe fjalë edhe nëse kanë të bëjnë me njerëzit e dashur apo të urryer, urdhëron për drejtësi në gjithçka.

   “Mos iu afroni pasurisë së jetimit (mund t’i afroheni) vetëm në mënyrën më të mirë, derisa ai të arrijë pjekurinë” Pra mos iu afroni pasurisë së tij veçse me atë mënyrë që është më e dobishme për të, mos iu afroni pasurisë së tij veçse duke e mbrojtur atë, duke punuar për ta shtuar atë, mos e hani atë e mos e lini të prishet e të humbasë kot apo të pakësohet. Përpiquni për edukimin e jetimit, ndërsa udhëzimi i tij është detyrë më parësore që ai të bëhet një tullë e përshtatshme për ndërtimin e shoqërisë. “derisa ai të arrijë pjekurinë” pra derisa të mbushi moshën e pjekurisë e të jetë i aftë për ta mbajtur si duhet pasurinë e tij, në këtë rast i jepet pasuria që ta përdorë vetë.

 “zbatoni me drejtësi masën dhe peshojën” pra ju ndaloi shkeljen e të drejtave dhe mosplotësimin si duhet të marrdhënieve. Plotësojini si duhet të drejtat pa mangësuar prej tyre. “Ne nuk ngarkojmë asnjë njeri përtej mundësive të tij.” Prej mëshirës së Allahut është se Ai nuk urdhëron e nuk ndalon përveçse për atë që është e mundur. “Kur të flisni (të dëshmoni), duhet të jeni të drejtë” Pra nëse gjykoni ose dëshmoni ose nëse futeni për të rregulluar mes dy personave që kanë mosmarrveshje, ose nëse lavdëroni ose përmendni të këqijat e dikujt për ndonjë qëllim të bazuar në Sheriat, atëherë mbani drejtësi, edhe nëse ai që gjykohet, ai për të cilin ose kundër të cilit dëshmoni është prej të afërmve tuaj e njësoj me të është edhe i huaji apo ai që urreni.

   “dhe zotimin e dhënë All-llahut plotësojeni” Zotimi i dhënë Allahut përmbledh urdhërat, ndalesat dhe ligjet e Tij. Allahu i Madhëruar i tha Beni Israilëve (ky është komentimi i ajetit) “dhe zbatoni premtimin që më keni dhënë Mua. Unë zbatoj atë që ju premtova” (El-Bekare: 40) Në këtë zotim përfshihen edhe marrëveshjet dhe premtimet e dhëna mes njerëzve nëse nuk janë në kundërshtim me Sheriatin e kur bëhen për hir të Tij, se Ai na urdhëroi për mbajtjen dhe plotësimin e tyre.

   “Këto janë ato me ç`ka Ai ju porosit kështu që të përkujtoni.” Pra të përkujtoni këto porosi nëse lini pas dore zbatimin e tyre me qëllim ose pa qëllim qoftë. Nëse përkujtohet njeriu për detyrimin e përkujtimit të tyre atëherë ai fillon t`i zbatojë ato.

   “Dhe me të vërtetë kjo është rruga (feja) Ime e drejtë (që e caktova për ju), prandaj pasojeni atë e mos ndiqni rrugë të tjera e t’ju ndajnë nga rruga e Tij. Këto janë porositë e Tij për ju, me shpresë se do të tregoheni të devotshëm.” Pra ju ndaloi shmangien nga rruga e drejtë e shkuarjen majtas e djathtas e ju bëri detyrë pasimin e rrugës së drejtë, e rruga e drejtë është i gjithë Islami.

   Ndërsa fjala “të tregoheni të devotshëm” është përmendur sepse vazhdimësia në rrugën e drejtë i përket vetëm atyre që janë të devotshëm. Të treja ajetet e përmendura kanë edhe shembuj të tjerë në Kur`an dhe Sunnet. Abdullah ibn Mes`udi ka thënë: Kush dëshiron të shikojë porosinë e Muhammedit sal-lallahu alejhi ue sel-lem le të lexojë këto ajete (dhe përmendi këto të treja). Sa këshillues i madh që është Allahu, sa porosi madhështore që është ajo e sa i lumtur do të jetë ai që vepron sipas asaj porosie. Fillimi i kësaj rruge është në dynja ndërsa fundi i saj është në Xhenet ndërsa largimi nga rruga e drejtë duke pasuar epshet dhe dynjanë ose duke bërë bidate, kufër ose hipokrizi e ka fillimin në dynja ndërsa fundin në Xhehenem, në dynja mbytet në epshe dhe vuajtje, në varr zhytet në errësirat e tij ndërsa pas ringjalljes në Xhehenem.

   Sikur çdo musliman të vepronte sipas këtyre porosive atëherë Allahu do të ishte me të, do t`i jipte sukses në çështjet e tij, e ai do të ishte bamirës me veten e tij, do të ishte bamirës me krijesat e njerëzit do të shpëtonin nga e keqja e tij.

   Allahu i Madhëruar ka thënë: (ky është komentimi i ajetit) “Bindjuni All-llahut dhe të dërguarit e kini kujdes (mos kundërshtoni). E nëse refuzoni, atëherë pra, dijeni se obligim i të dërguarit Tonë është vetëm komunikimit i qartë.” (El-Maide: 92)

Shejhu: Ali Abdurrahman El-Hudhejfi

Mos më mbuloni me tym të urrejtjes, përçmimit, përjashtimit e injorimit. Pse më bëni të ndihem e pastrehë! Pse më pengoni Krijuesin e jetës të adhuroj. Po pres e vetmuar. Jo s’kam uri e etje. Mos ndihni dhembje kur unë rri e uritur dhe e etur; qëllimi i ekzistencës sime tejkalon kufijtë e tokës. Nuk mund të bëj jetë me vdekje të pakuptimtë. Dua të shijojë përjetësinë, lumturinë e pasosur. Jo, dua të shijoj kënaqësinë e Zotit tim. Dua të shoh Zotin tim!
 
Pres një buzëqeshje, ndërsa nga gjuha ju dalin fjalë, që sa shumë më bëjnë të ndihem e rënduar, e fyer! Duroj, sepse Atë që adhuroj më porosit për durim e vetëpërmbajtje. Vetëm pse them, Zoti im dhe Zoti juaj, është Krijuesi që krijoi ditën dhe natën, që krijoi tokën, e cila noton në qetësi, e thjesht pse them, që të ç’robëroheni nga krijesat e idhujt, e të mos adhurohet asgjë përveç Zotit, të cilit i takon falënderimi dhe lavdërimi dhe tek i Cili është kthimi i çdo gjëje, më luftoni!
 
Mos më mbuloni me lotin e vuajtjes dhe shqetësimit, më mbuloni me lotin e dashurisë dhe sinqeritetit. Jam në rrugën e drejtë të Zotit tim! Mos vuani pse unë mbroj nderin tim! Mos u shqetësoni, kur unë shqetësohem për dinjitetin tim. Mos u ndihni të ulët, kur unë me adhurim lartësojë Zotin tim, që më krijoi. Sa shumë do doja të hynit në zemrën time, e të preknit ngrohtësinë dhe qetësinë që kam! Në dorën time është lutja; për ju lutem çdoherë kur lutem për veten. Zoti im më edukoi t’ia dua të mirën të gjithëve.
 
Loti im është dashuri ndaj jush. Zoti im më urdhëroi me urdhër madhështor, që në fytyrat tuaja të shkaktoj kënaqësi e hare; kurrë të mos ju hidhëroj e as të mos ju shkaktoj dhembje e vuajtje. Dua të shoh Zotin tim, dua edhe ju ta shihni Atë. Ai, që dua ta shoh, më ndaloi me një ndalesë të rreptë, që kurrë të mos ju bërtas e as mos t’jua kthej shpinën. S’dua të ndahem prej juve. S’dua t’ju lë në këtë tym, që e mblodhi djalli i mallkuar.
 
Sepse unë kundërshtoj krijesën kur Zotin tim kundërshton; kundërshtohem sepse respektoj Krijuesin tim.
 
Mos më largoni, ju përgjërohem! Dua të jem afër juve. Më lejoni t’ju flas, më lejoni t’ju këshilloj e t’ju thërras, siç më urdhëron Zoti im, me butësi e urtësi. Ju thërras në rrugën e Paqes dhe Mirësisë. A ka fjalë më të bukur se fjala, që buron nga dashuria ndaj Zotit, që krijoi dashuri në zemrat e nënave ndaj bijve të saj! Nuk dua mall e pasuri. E gjithë ajo që ju komunikoj: të jetojmë në paqe, qetësi e dashuri. Jo vetëm në këtë jetë! Mos më përplasni me duart, që Zoti im jua krijoi! Mos më shikoni me sy të mrrolur, që Zoti im jua krijoi. Para se qielli të bëhet si kallaj i shkrirë! Afrohu para se të largohemi prej njëri-tjetrit, në ditën kur do mbulojë tmerri e trishtimi! Kur toka bëhet e sheshtë!
 
Pres fjalë të bukur, përçmohem. Pres përgëzim, qortohem. Pres afrim, largohem. Pres mirësi, keqtrajtohem. Pres dashuri, urrehem.  S’më flisni e s’më respektoni, vetëm pse në Lumturi të Përhershme ju ftoj. Jo, s’e meritoj. Pse kundërshtoni diçka, që s’e njihni! Pse të vërtetën me urtësi s’e kërkoni! Çfarë po ju bën kaq të pamëshirshëm, e çfarë po ju rrëmben me kaq fuqi! Jo, mendjemadhësia juaj tokën s’e çan dot; e as kodrat s’jua arrin dot! Përkujtoni kush ishit në fillim fare, përkujtoni si erdhët në ekzistencë, e dini se gjithçka është krijuar me maturi e urtësi të përkryer; a nuk mendoni, vallë!
 
Më mjafton Zoti im!
 
Dua të shoh Zotin tim! Edhe pse me mendojnë të ulët. Edhe pse më mendojnë se kot mbaj uri e etje. Edhe pse më mendojnë të pastrehë. Edhe pse më mendojnë injorante. Edhe pse më përplasin e më përjashtojnë. Edhe pse më fyejnë! Unë jam udhëzuar me udhëzimin e Zotit tim! Edhe sikur të gjitha krijesat të mblidheshin bashkë, nuk mund të ma shuajnë dëshirën time të flaktë për të takuar Zotin tim!
 
Jo, s’më pikon syri lot, pse kundërshtohem kur Zotin tim respektoj; jo s’më lëngon shpirti dhembje, kur të tjerët më largojnë kur Zotit tim i afrohem; kurrë nuk brengosem pse të tjerët më hapin kurthe kur në rrugën e Zotit tim çdo herë e më tepër forcohem!